Nieuwe maand, nieuw verhaal

Hej iedereen,

Ondertussen alle parasieten en bacteriën verjaagd, en dus ben ik echt kunnen beginnen genieten van alles hier.

Vorige week ben ik eindelijk begonnen aan mijn individuele project met de kindjes. Ik werk met hen rond hun emoties en hun zelfbeeld. 2 kinderen ga ik van iets dichterbij volgen in verband met mijn stageboek. De eerste is Jhon, hij is 14 jaar en heeft al sinds zijn geboorte een gehoorprobleem waardoor hij maar 30 % hoort. Vaak heeft hij ook vocht achter zijn trommelvlies waardoor dit nocht minder wordt. Het communiceren met hem is niet altijd even makkelijk, aangezien hij ook nog maar een jaar Spaans leert en voordien altijd quechua praatte. Daarnaast is zijn spraak ook een groot stuk aangetast door gehoorproblemen! Wel is hij altijd even enthousiast, is hij gemotiveerd en is het wel fijn werken met hem. Een uitdaging, maar tot nu toe lukt het wel! Mijn andere volgpatiënt, Magali, is deze week jammer genoeg weg gevallen. In haar school zijn ze aan het bouwen, maar aangezien het nog niet klaar is, zal zij, en nog enkele andere kinderen van het project in de namiddag naar school moeten. Mijn nieuwe volgpatiënt wordt Carlos! Volgende week start ik met hem. Ik vind het wel enorm fijn dat ik op het gebied kan werken dat mij het meeste aanspreekt!

Verder zijn we vorige week vrijdag naar de huizen van de kindjes gaan kijken (zie foto's huizen kindjes). Echt iedere situatie was even schrijnend! Vaak leven ze met de hele familie in 1 kamer die amper even groot is dan mijn slaapkamer. Hier koken ze (super ongezond aangezien er op hout gekookt wordt), eten ze, leven ze en slapen ze met iedereen samen. Families kunnen van 3 kinderen tot 9 kinderen groot zijn. Huurhuisjes van 20m² groot zijn al duur. Iets hoger gelegen hebben families van enkele kindjes een eigen huis, maar de situaties zijn ook heel schrijnend. Ze leven boven de stallen, de geur die er hangt is vreselijk! Zij nemen die geur in al hun kleren en in zichzelf op. Nu weten we ook waar die vandaan komt. Echt heel erg dat men zo onhygiënisch leeft. Op het project zeggen ze ook dat ze echt hun best doen om hen meer hygiëne bij te brengen, maar dat dit niet gemakkelijk is aangezien ze dat hier gewoon niet kennen. Het heeft hen 3 jaar geduurd eer ze gedaan kregen dat de kinderen ook thuis hun tanden poetsten! Een douche/bad kennen de kinderen niet. Zij wassen zich in een bakje koud water buiten. Warm water hebben ze niet, gelukkig dat ze toch al (soms) stromend water hebben. Nog heel wat werk aan de winkel dus. Ben blij dat ik het gezien heb, maar ben toch in shock van wat ik allemaal gezien heb! Niet op alle plekken hebben we foto's mogen trekken, sommige huizen zijn we ook niet binnen gemogen. Er komen normaal morgen nog wat foto's bij van iemand anders zijn kodak!

Verder hebben we gekookt voor Patricia en al de vrijwilligers hier. We snakten zo naar Belgisch eten ;) We hebben waterzooi met gebakken patatjes, macaroni met kaas en hesp, bouillonsoep met groentjes en balletjes en moelleux au chocolat gemaakt. Iedereen vond het heerlijk, en wij ook natuurlijk! We zijn in Cusco inkopen gaan doen, en daar kwam een klein meisje ons vingerpopjes (foto's) verkopen. Aangezien ik graag met dierenpopjes werk dacht ik waarom niet... Even later kwam er een bewaakster op ons af die maar bleef fluiten. Blijkbaar mogen kinderen niets verkopen op de plaza di arma. Wanneer we het daar gekocht hadden had ze alles gewoon kunnen in beslag nemen. We hebben het dus niet gekocht op de plaza di arma. Maar toen we weg gingen bleef het meisje ons volgen en achter de hoek heb ik de popjes dan toch gekocht. Ze zijn echt mooi gemaakt en zoals ik al zei zijn ze leuk om mee te werken!

In de week zijn we ook getuige geweest van een begrafenisstoet. Totaal anders als bij ons. Het was een stoet met mensen die de kist droegen, vrouwen die met bloemen aan het zwaaien werden op het ritme van de trompet en andere muziekinstrumenten die de muzikanten achteraan aangaven. Echt heel vreemd om te zien, ik kreeg er kiekenvel van.

Vandaag was het hier staking en dus had ik een dagje extra verlof. De busjes staakten omdat ze al 2x opgeslagen waren, maar de mensen weigerden te betalen. Ze betaalden nog altijd 60 cent in plaats van de huidige 80 cent. Wij ook trouwens, benieuwd of het morgen meer gaat zijn!

Vanavond gaan we eten in de Chi Cha. 1 van de beste chefs ter wereld. Voor hier best wel een dure bedoeling, maar in vergelijking met onze toprestaurants, echt goedkoop! Het alpaca-vlees blijkt super de moeite waard, en als je cavia wil eten raden ze het aan daar te doen. Ik denk dat ik toch maar voor de alpaca ga gaan. Alhoewel, eerst de kaart afwachten zeker!  http://www.chicha.com.pe/. Nadien gaan we nog een stapje in de wereld zetten ter ere van de laatste avond van enkele verpleegsters die hier stage gelopen hebben. Ook morgen salsa en nadien een stapje in de wereld ter ere van het vertrek van een van de vrijwilligers in het huis van Patricia. Zaterdag gaan we samen met andere ergo's een wandeling wagen naar Christo Blanco! Een goede oefening voor de inca trail!

Verder wil ik langs deze weg nog reclame maken voor vzw F7, waar onder andere mijn tante in actief is. Zij gaan deze keer een actie op poten zetten voor urpi sonqocha, het project waarbinnen ik nu dus stage loop. Zo heeft Veronique Puts wenskaarten getekend, en deze zijn per 5 te koop voor 10€. De opbrengst gaat integraal naar Urpi! Er zullen nog andere acties op poten gezet worden, deze zullen aangekondigd worden via de site: www.fzeven.be! Als je meer wil weten over urpi kan je altijd een kijkje nemen op de site http://urpisonqocha.com/index_de.php, of je kan het ook gewoon aan mij vragen! Allemaal sponsoren dus!

Groetjes, Isabel. Tot snel!