Lago Titicaca

Hola amigos,

Opnieuw een weekje thuis na een zalige 4-daagse naar het Titicacameer en Bolivië, en dus hoog tijd om verslag uit te brengen! Onder het album Titicacameer kunnen jullie alvast de foto's vinden van dit hemelse verlengd weekend!

Met de nachtbus zijn we woensdagavond vertrokken naar Puno om van daaruit het Titicacameer te bezoeken. Gelukkig heel de weg kunnen slapen, om zo donderdag fris te beginnen aan onze trip. Fris, want die eerste ochtend was het echt geen goed weer en ik vreesde al dat het zo zou blijven, maar in de namiddag klaarde het gelukkig op. Ons eerste bezoek was aan Uros, drijvende eilandjes waar allemaal families op wonen. We kregen te horen hoe ze deze maakten, en deden dit in het klein voor. Na Uros vaarden we 2 uur verder naar Amantani. Dit zou ook meteen het eiland worden waar we gingen overnachten.We werden opgewacht door de plaatselijke gastvrouwen waar we mochten overnachten. We hebben een bezoek gebracht aan Pacha Mama, en het was er prachtig! De uitzichten waren onvoorstelbaar! 's Avonds hadden we een feestje in traditionele kledij, maar voor we daar naartoe gingen moest ik mij toch nog eens van mijn onhandige kant laten zien. De lamp moest losgedraaid worden om uit te doen, maar ik kreeg ze niet los. Een beetje harder draaien dan maar, en toen gebeurde het... De lamp spatte uiteen in mijn hand met als gevolg een diepe snee in mijn duim. Ik was bijna flauwgevallen van de pijn en van het verschieten! Natuurlijk geen dokters op het primitieve eiland, enkel sjamanen en wat reisgidsen die wat ontsmettingsalcohol hadden. En het zag er echt niet goed uit! Met 2 hebben ze mij moeten vasthouden toen ze de pure alcohol (100%) en nadien het zuurstofwater over mijn vinger goten. Om nadien opnieuw bijna flauw te vallen natuurlijk! Toch nog naar het feestje geweest en er nog zoveel mogelijk van proberen te genieten!

De volgende ochtend vertrokken we vroeg naar Taquile, het eiland waar de mannen mutsen breien en waar iedere muts, en hoe deze gedragen wordt iets zegt over of je singel bent of niet, handig toch! Nadien stapten we terug in de boot om na een half uurtje afgezet te worden aan Luquina, als enigste van onze groep. We werden opnieuw opgewacht door onze plaatselijke gastfamilie, en het was er prachtig! Zo'n mooie kamer, zelfs met een douche met warm water! Opnieuw hadden we een feestje in traditionele kledij, maar jammer genoeg ben ik nadien ziek geworden. Misschien van te lang in de zon te liggen op de boot? Ik ging dus direct slapen en de volgende ochtend was het gelukkig beter! We gingen met de familie de schapen naar het veld brengen en patatten telen. Nadien nog een dik uurtje in de bikini gelegen om nadien opnieuw naar Puno te vertrekken.

In Puno aangekomen werden we opnieuw opgewacht door iemand van het reisagentschap met de mededeling dat we niet naar Copocabana konden reizen omdat er stakingen waren en het er heel gevaarlijk was, we zouden niet kunnen buitenkomen. Blijkbaar staken ze daar 300 van de 365 dagen, meer kans dus om er niet naartoe te kunnen dan om er binnen te raken! We werden naar een hotel in Puno gebracht, waar we voor de 1ste keer in 2 maanden een bad te zien kregen. Natuurlijk hebben we er allebei van geprofiteerd door ons een uurtje in bad te laten weken alvorens we iets gingen eten.

De volgende ochtend besloten we naar Tiwanaku (pre-inca ruïnes) te gaan in plaats van naar Copocabana. Bolivië binnen gaan ging goed, en Tiwanaku was nog wel interessant. Nadien terug Peru binnen raken ging moeilijker. Ze begonnen vervelend te doen, vragen te stellen en wilden ons visum niet verlengen. Uiteindelijk hebben we 60 dagen extra gekregen, net genoeg om toe te komen! Gelukkig.

Nadien terug busje in en naar huis na een vermoeiende 4-daagse!

Hasta Pronto!!